Dokumentacja płaska złożona jest zazwyczaj z prostych elementów geometrycznych oraz tekstu.
Wymianę informacji przy pomocy takiej dokumentacji zilustrowano poniżej.
Modelowanie parametryczne polega na przypisaniu geometrii parametrów, które mogą być w łatwy sposób edytowane.
Parametry nie muszą dotyczyć jedynie geometrii. Mogą opisywać również cechy materiałowe obiektu, jego koszt, kontekst w jakim obiekt występuje, relacje z innymi obiektami i wiele innych.
Obiekty mogą „zachowywać się” w pewien sposób „inteligentnie”.
Tworzenie modelu budynku w przy pomocy obiektów parametrycznych nazywamy Modelowaniem Informacji o Budynku (z ang. Building Information Modeling, w skrócie BIM). Skrót BIM używany jest również do określania otrzymanego podczas takiego procesu modelu budynku oraz do zarządzania informacjami zawartymi w modelu (Building Information Management).
Wykorzystanie technologii BIM zmienia proces projektowania i wymiany informacji.
Podejmowanie wielu decyzji dotyczących budowli może odbywać się znacznie szybciej w procesie projektowania.
Korzyści najczęściej wskazywana przez osoby wykorzystujące BIM:
- Tworzenie projektów lepszej jakości / redukcja liczby błędów
- Redukcja błędów na etapie realizacji inwestycji
- Możliwość lepszej współpracy pomiędzy podmiotami zaangażowanymi w projekt
- Usprawnienie sposobu projektowania / większa produktywność
- Tworzenie bardziej wydajnych projektów / optymalizacja projektu
- Większa konkurencyjność firmy na rynku
- Lepsza komunikajca pomiędzy klientem a zespołem projektowym / wykonawcą
- Dokładniejsze przewidywanie kosztów
- Szybsza realizacja projektu
- Mniejsza ilość zmian / poprawek w projekcie
- Modelowanie istniejących warunków
- Tworzenie Wirtualnego Modelu Budynku (z ang. Virtual Building Model, w skr. VBM)
- Koordynacja międzybranżowa
- Szacowanie kosztów
- Harmonogramowanie
- Planowanie rozmieszczenia pomieszczeń
- Analiza placu budowy
- Rejestrowanie zmian na budowie
- Wymiana informacji z inwestorem
- Analiza energetyczna
- Analizy inżynierskie
- Zarządzanie nieruchomością
- Planowanie remontów
- Planowanie rozbiórki
- Wilele, wiele innych wciąż przybywających zastosowań.
Aby zapewnić elastyczność modelowania i tworzenia dokumentacji w programie wprowadzono 3 rodzaje elementów.
Elementy modelu reprezentują rzeczywistą trójwymiarową geometrię budynku. Są wyświetlane w określonych widokach modelu. Dzielimy je na:
- Elementy nadrzędne. Np. ściany, podłogi, dachy, sufity.
- Komponenty modelu. Np. okna, drzwi, meble, belki, słupy, zbrojenie, rury, przewody, zraszacze.
Elementy odniesienia definiują kontekst projektu oraz wybranego widoku. Są nimi np. siatki, poziomy i płaszczyzny odniesienia.
Elementy określone dla widoku są wyświetlane tylko w widokach, w których zostały umieszczone. Opisują lub dokumentują model. Dzielimy je na:
- Elementy opisu. Np. wymiary, uwagi tekstowe, etykiety, symbole.
- Detale rysunkowe. Np. linie szczegółów, obszar wypełnienia, elementy szczegółów 2D.
Dodatkowo wszystkie elementy są umieszczone w hierarchii, która pozwala na ich wygodne zarządzanie. Elementy są pogrupowane na kategorie, następnie na rodziny, następnie na typy, następnie na elementy (elementy wystąpienia).
Kategorie definiują główny podział elementów w programie. Przykładem kategorii są: ściany, stropy, drzwi, okna, itp.
Rodziny dzielą kategorie na mniejsze grupy o podobnym zachowaniu parametrycznym. Przykładem rodzin mogą być: ściana podstawowa, ściana złożona, drzwi wewnętrzne, drzwi garażowe, okna, okna dachowe itp.
Typy są definiowane w wybranej rodzinie poprzez zmianę parametrów (np. grubości warstw, materiałów, wymiarów sparametryzowanych dla rodziny). Przykładami typów np. dla rodziny ściany podstawowej są: Ogólne 200, CW 102-50-100p, itd.
Elementy są „typami”, które zostały umieszczone w wybranym miejscu w projekcie. Np ściana podstawowa typu „Ogólne 200” może wystąpić w kilku miejscach (mieć inną lokalizację) i w każdym miejscu posiadać różną długość (parametr elementu).
Ekran powitalny programu
- Po włączeniu programu Revit pojawia się ekran powitalny programu. Możemy w nim otworzyć istniejący projekt (środkowa część okna), lub wybrać tworzenie nowego projektu (lewa część okna).
- Możemy również otworzyć, lub stworzyć nową rodzinę programu.
- Tworząc nowy projekt można wybrać jeden z przygotowanych szablonów, które posiadają przygotowane pod określoną branżę ustawienia. Szablonem ogólnym jest szablon konstrukcji.
Interfejs programu
Po wybraniu jednego z szablonów, nowego lub istniejącego pliku pojawi się okno programu. Możemy w nim rozróżnić następujące elementy:
- Edytor graficzny
- Główny przycisk programu
- Wstążka programu
- Paleta właściwości
- Przeglądarka projektu
- Pasek kontroli wyświetlania
- Pasek stanu
- Pasek centrum informacji
- Pasek opcji (opcje pojawiają się podczas wprowadzania lub edycji elementów)
Komendy w programie Revit umieszczone są na wstążce w postaci ikon (przycisków). Wstążka zawiera karty (Architektura, Konstrukcje, Systemy…), natomiast karty zawierają panele (Wybierz, Zbuduj, Komunikacja…), na których pogrupowane są komendy w postaci ikon (przycisków).
Umieszczone są na nim często używane ikony. Możemy dodawać ikony ze wstążki do paska szybkiego dostępu poprzez PPM na ikonę i wybranie „dodaj do paska szybkiego dostępu”. Analogicznie możemy usuwać ikony z paska szybkiego dostępu.
Podczas edycji i wprowadzania obiektów możliwa jest na niej zmiana parametrów obiektu. W jej górnej części jest selektor typu. Po zaznaczeniu większej ilości obiektów selektor typu przełącza się w tryb „multiselektor”, który może zostać wykorzystany do ujednolicenia typu obiektów. Poniżej znajduje się pasek wyboru, z którego może zostać wybrany konkretny typ obiektów przy zaznaczeniu ich większej ilości.
Należy zwrócić uwagę na rozróżnienie zmiany trybu pracy z paletą właściwości podczas wprowadzania obiektów poprzez naciśnięcie klawisza ESC jednokrotnie oraz dwukrotnie.
W przeglądarce projektu wyświetlana jest hierarchia logiczna wszystkich widoków, zestawień, arkuszy, grup i innych części bieżącego projektu. Rozwinięcie i zwinięcie każdej gałęzi powoduje wyświetlenie elementów, które się w niej znajdują.
Projektowanie koncepcyjne w programie Revit pozawala ukształtować bryłę budynku w dowolny sposób. Może ona być wykorzystana do wstępnych analiz (np. powierzchni i kubatury budynku) oraz do dalszego modelowania konstrukcji.
- W ekranie powitalnym programu wybierz rodzinę „Nowa bryła koncepcyjna”.
- W wyświetlonym oknie wybierz „Bryła (metryczna).rtf”, następnie „Otwórz”
- W przeglądarce projektu otwórz widok Elewacje – Południe
- Wprowadź nowe poziomy (Utwórz – Odniesienia – Poziom) na wysokościach 8000, 18500, 29000, 39500
- Otwórz rzut poziomu 0
- Narysuj prostokąt i korzystając z wymiarów pomocniczych ustal jego rozmiar na 20000 x 50000
- Korzystając z komendy „Przesuń” (Zmień – Zmień – Przesuń) ustaw prostokąt na środku rysunku (tak, jak na ilustracji po prawej u góry)
- Na poziomie 2, 3 i 4 narysuj kwadrat o długości boku 20000
- Każdy z kwadratów umieść jak na ilustracji po prawej u dołu
- Korzystając z komendy „Obróć” (Zmień – Zmień – Obróć) obróć kwadrat na poziomie 2 o 7° w prawo oraz kwadrat na poziomie 4 o 7° w lewo
- Z paska szybkiego dostępu wybierz „Domyślny widok 3D”
- Zaznacz prostokąt na poziomie 1 i wybierz ze wstążki komendę „Utwórz formę” (Zmień|Linie – Forma – Utwórz formę)
- Korzystając z niebieskiej strzałki uchwytu modyfikującego kształt dopasuj wysokość sześcianu tak, aby mieścił się dokładnie pomiędzy poziomem 1 a 2
- Analogiczne czynności wykonaj dla 3 kwadratów na pozostałych poziomach. W efekcie powinna powstać bryła koncepcyjna, jak na rysunku z pierwszej zakładki